De eerste week..

Na maandag een rondleiding te hebben gehad door het ziekenhuis, gingen we dinsdag vol goede moed naar het ziekenhuis. Elke dag vertrekken we om 7:00 met de dala dala (klein busje met teveel en zwetende! mensen) naar het ziekenhuis. Al een heel avontuur op zich.. Aangezien de Tanzaniaanse studenten examens hebben op de ‘labour ward’ (verloskamers) stonden we een dagje op ‘antenatal ward’. Op de ‘antenatal ward’ komen vrouwen binnen waarbij de weeën begonnen zijn. Wanneer de vrouwen 7 cm ontsluiting hebben verhuizen ze naar de ‘labour ward’. Op onze eerste dag op de ‘antenatal ward’ konden we niet veel doen en hoopte op meer actie de volgende dag.. en onze gebeden werden verhoord. Woensdag stonden we met 4 meiden van Work The World op de ‘labour ward’. 2 andere meiden hebben ons geïntroduceerd op de verloskamers en we konden meteen aan de slag. Er vond namelijk een stuitbevalling plaats die ‘gruwelijk’ verliep. De zuster leek maar wat te doen, totdat iemand van ons het overnam. Ze deed de juiste handgrepen en toen werd het kind geboren, maar het deed niks. Ik en een ander meisje zijn begonnen met beademingen, maar er kwam geen beweging in. We begonnen met reanimeren en gauw genoeg was er een goede hartslag te horen en begon ze te huilen. Opgelucht gingen we verder. Hierna hebben we met 3 meiden samen een bevalling gedaan van een vrouw die 32 weken zwanger was. Er kwam een klein iel mannetje uit van +/- 900 gram. De zwangerschapsduur is hier vaak onjuist en deze mevrouw zal waarschijnlijk geen 32 weken geweest zijn. De baby is overgebracht naar de NICU. Wat een introductiedag!!
Vandaag konden we dan eindelijk zelf aan de slag! De zuster zei voor de grap dat we niet naar huis mochten voordat we 2 à 3 bevallingen hadden gedaan! Zo gezegd, zo gedaan! Ze lieten ons meteen alles doen. Om 8:30 heb ik een mooie meid op de wereld geholpen. Wanneer ik ‘mijn’ mevrouw aan het hechten was, zag ik bij de mevrouw erlangs het hoofdje van de baby al komen (er is niet veel privacy!!). Ik heb de zuster gevraagd of zij bij die mevrouw kon kijken. Ze zal het vast niet gesnapt hebben, want ze liep weg. Iedereen was bezig. Ik heb mijn hechtwerk eventjes laten liggen en ben het andere kind letterlijk gaan opvangen. Een prachtig jongetje. Wauw, de adrenaline stroomde door mijn lichaam haha! Deze mevrouw hoefde niet gehecht te worden dus ging ik weer verder met de andere mevrouw. Wanneer de vrouwen bevallen zijn, moeten ze op een houten tuinbankje gaan zitten om borstvoeding te geven en hierna moeten ze te voet naar de ‘postnatal ward’, waar ze met 3 à 4 moeders en baby’s op 1 bed +/- 24 uur moeten verblijven. Niet erg comfortabel..
De andere meiden, zusters en dokters zijn allemaal hartstikke lief en nemen de tijd voor ons als die er is.. Morgen nog een dagje op de ‘labour ward’ en dan tijd voor andere dingen! Vanavond hebben we gezellig een BBQ met de meiden van het huis en van het weekend zijn we lekker te vinden op het strand. Ik kijk er naar uit!!